مي توان گفت که در موسيقي سنتي ايران ، تمبک، ساز کوبه اي منحصر به فردي است که در کمال رسايي با آن مي توان به زيباترين و کامل ترين شکلي، ظريف ترين قطعات موزون موسيقي سنتي را نواخت. ساختمان فيزيکي اين ساز، از نظر نحوه قرار گرفتن سطح پوست نسبت به ساعد، کف دست و انگشت نوازنده، کيفيتي را توليد مي کند که سطح پوست، به موازات انگشتان و عمود بر ساعد و کف دست بیشتر است.

۱-اصول بکار گیری تنبک

درباره نحوه بکارگيري اين ساز تاکنون، اصولي وضع نشده، ولي اصل براين است که تمبک را بر روي پاي چپ يا راست بگذارند و ساعد دستي که تمبک روي پاي همان طرف است به طور موازي با بدنه تمبک قرار مي گيرد و دست از مچ به داخل تمبک شکسته شده و انگشتان دست و گاه کف دست تقريباً عمود بر ساعد، کار خويش را انجام مي دهند، ولي با مراجعه به ساختمان آناتوموفيزيولوژيک استخوان ها و عضلات دست، مي توان گفت که عضلات کتف و بازو، به طور مشترک بيشتر عمل استحکام در وضعيت دست را به عهده دارند و عمده حرکات از ناحيه ساعد آغاز مي شود. عضلات منبسط کننده و منقبض کننده ساعد دست و انگشتان به طور مشترک، سبب حرکات ظريف مچ مي شوند. سپس عضلات منقبض و منبسط کننده، انگشتان گروه عمومي و مخصوص، مسئول حرکات ظريف انگشتان دست هستند.

فیلم های تنبک نوازی

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: